TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Αν κάποιος είναι ευχαριστημένος επειδή η Βασίλισσα που έχανε με κάτω τα χέρια σε Κόροιβο και Ελευσίνα έχασε με αυτοκτονία και κόντρα διαιτησία στην Πυλαία από μια ομάδα που πριν λίγες μέρες στο ίδιο γήπεδο διέσυρε τον Παναθηναϊκό, μην το πείτε στον... Αγγελόπουλο. Και στον Σάκοτα. Η χθεσινή ήταν η πιο πικρή ήττα. Η πιο γαμημένη ήττα. Γιατί η νίκη θα ήταν το μεγαλύτερο μήνυμα. Όλος ο κόσμος θα μίλαγε για την ΑΕΚ. Και βέβαια θα είχε σβήσει μια από τις ήττες που είχαν προηγηθεί τεράστιο πλεονέκτημα απέναντι στον ΠΑΟΚ. Γιατί αυτοί δεν γλιτώνουν εδώ μέσα με τίποτα. Και γενικότερα λίγοι θα γλιτώσουν από εδώ και πέρα. Μέσα έξω. Παρηγοριά αλλά και αλήθεια. Δεν είδα τον αγώνα, ότι έγραψα έχει να κάνει με την εξέλιξη και τον τρόπο που ήρθε η ήττα και βέβαια δεν θα μπω σε λεπτομέρειες ούτε για ατομική κριτική παικτών, ούτε για διαιτησία για αγώνα που δεν είδα. Η ΑΕΚ πάντως έχει αποδείξει πως δεν φωνάζει για διαιτησία για να... φωνάζει. Αρα την πιστεύω την ομάδα. Είπαμε. Ήταν η πιο πικρή ήττα από όλες τις πλευρές. Κι όπως είχε πει κι ο Μενσά, που αν έπαιρνε ανάσες από τον Σαρικόπουλο χθες θα ήταν αλλιώς τα πράγματα, μετράει πολύ το μάθημα της κάθε ήττας. Αυτό το μάθημα λοιπόν πρέπει να μας φέρει τουλάχιστον τρεις νίκες σε παρόμοιες καταστάσεις. Και συνεχίζουμε. Μετράω τις ώρες ήδη για την Κυριακή στις 2.30. Να ξαναδούμε την ομαδάρα μας. Και μετά με Χέρστον και ποιος ξέρει ποιον άλλον ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος. Για μια ομάδα που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ξεκίνησε και πως έφτασε ως εδώ.

@ Από την ποδοσφαιρική ομάδα θα αποθεώσω τον Μπρέσεβιτς. Πολλές φορές έχω γράψει για αυτό το παιδί. Για τον τρομερό επαγγελματισμό του και για το πάθος του να δίνει πάντα το 100%, για τον τρόπο που προσπάθησε θυσιάζοντας όλο το καλοκαίρι για να γυρίσει από ένα πολύ άσχημο τραυματισμό, τον χειρότερο που είχε παίκτης της ομάδας. Xθες ‘έβαλε τρία γκολ σεντερφορίσια. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Αλλά πιο πολύ με κέρδισε με την δήλωση που έκανε την ώρα που έπαιρνε το βραβείο του καλύτερου παίκτη. Αυτός ειναι ο ορισμός της νοοτροπίας ΑΕΚ. Γιατί κάθε παίκτης πρέπει να ξέρει πολύ καλά πως για να παίζει στην ομάδα αυτή πρέπει να είναι ο καλύτερος. Και όχι έλλειψη συναγωνισμού. Και βέβαια όταν μαθαίνει ότι η ομάδα ψάχνει παίκτη στη θέση του να προσπαθεί να γίνεται καλύτερος. Και όχι να κλαίγεται... Ευτυχώς η περυσινή αστειότητα με τα παιδιά που επηρεάζονταν και καλά επειδή μάθαιναν τις μεταγραφές που έκανε η ΑΕΚ δεν υπάρχει φέτος ούτε για αστείο. Ίδιες δηλώσεις είχε κάνει πρόσφατα και ο Μπράνκο. Καμία σχέση με το τρίτο ημίχρονο του... ΑΕΚ - Κρούσωνας.

@ Από εκεί και πέρα η ΑΕΚ ξανακερδίζει τον Αραβίδη, πράγμα επίσης πολύ σημαντικό γιατί το πείραμα με την τοποθέτηση του στην κορυφή όχι απλά δεν έπιασε αλλά παραλίγο να τον... καταστρέψει. Σαν περιφερειακός επιθετικός από τα άκρα όχι μόνο έχει αναστηθεί αλλά γεμίζει και την περιοχή. Βέβαια ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος αλλά αυτό που ενδιαφέρει την ΑΕΚ είναι να παίζουν οι καλύτεροι για να είναι κερδισμένοι. Το ίδιο και σε όλες τις θέσεις. Κάτι άλλο που φάνηκε χθες ήταν πως όσο η ομάδα δένει και προσαρμόζεται και στην κατηγορία τόσο πιο ανώτερη δείχνει από τους αντιπάλους της. Η διαφορά φαίνεται να μεγαλώνει. Και με τον σέντερ φορ που θα έρθει καλοδεχούμενος κι από τον Ιβάν θα γίνει ακόμη πιο μεγάλη η διαφορά. Και βέβαια τα καλύτερα έρχονται. Γιατί αυτή η εβδομάδα είναι γηπέδου...