Τα σφΗΝΑΚΙΑ του ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Μεγάλη Παρασκευή. Η μέρα της απόλυτης κατάνυξης. Και της απόλυτης προσμονής. Για την Ανάσταση. Που έρχεται. Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Και για μένα μέχρι να παίξει η ΑΕΚ το πρώτο της παιχνίδι στο ΝΑΟ ΜΑΣ το κείμενο εδώ θα είναι πάντα ίδιο. Είναι τα ΣΦΗΝΑΚΙΑ της Μεγάλης Παρασκευής του 2013 που έχουν μέσα την ιστορία της Μεγάλης Παρασκευής του 2011 που είχα τότε δημοσιεύσει.  Και αναδημοσιεύω τα ΣΦΗΝΑΚΙΑ του 2013 και όχι μόνο την ιστορία  του 2011 γιατί καλό είναι τώρα που η Ανάσταση δεν πλησιάζει απλά αλλά έχει ήδη έρθει ποια ήταν η αφετηρία. Τότε ήταν η αφετηρία της μεγάλης αντεπίθεσης. Τότε μέσα στην απόλυτη πίκρα. Τότε που ζούσαμε την πιο δική μας Μεγάλη Παρασκευή αλλά η Ανάσταση είχε αρχίσει για όσους ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ να αχνοφαίνεται κι ας μην ήταν τίποτα επίσημο και σίγουρο. Η στήλη είναι όπως πάντα αφιερωμένη στον αδερφό μου ταξιτζή που δεν ξέρω ούτε το όνομα του αλλά ποτέ δεν τον ξεχνάω. Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση σε όλους μας αδέρφια. Διαβάστε:

@ Είναι το Πάσχα που ζούμε και νιώθουμε πιο πολύ κοντά στην ΑΕΚ από οποιαδήποτε άλλη φορά. Μεγάλη Παρασκευή, οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα λίγο πριν τον Επιτάφιο. Αύριο στις 12 τα μεσάνυχτα όλα αλλάζουν. Η Ανάσταση. Τόσο σίγουρη. Τόσο λυτρωτική. Κι η δική μας Ανάσταση στο πιο σημαντικό δευτερεύον κομμάτι της ζωής μας έρχεται. Μοιάζει πια τόσο σίγουρη σαν αυτή που θα γιορτάσουμε, πρώτα ο Θεός, αύριο τα Μεσάνυχτα προς την Κυριακή του Αγίου Πάσχα. Σχεδόν κάθε χρόνο με τα προβλήματα της ομάδας η ευχή ήταν καλή Ανάσταση και για την ΑΕΚάρα μας. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν μάλλον... ύβρις. Γιατί φέτος καταλάβαμε το σημαίνει πραγματικά να περιμένεις την ανάσταση γιατί αυτό που πάθαμε ήταν ο ποδοσφαιρικός «θάνατος». Τα προηγούμενα χρόνια ήταν απλά ταλαιπωρία μακριά από την πρώτη θέση. Αυτό που έγινε φέτος αν δεν είχε εμφανιστεί ο Μελισσανίδης θα μπορούσε να οδηγήσει σε κανονικό αφανισμό την ΑΕΚ. Αφανισμό στην Β Εθνική με την διοίκηση που δεν κατάφερε να κρατήσει την ΑΕΚ στην Α Εθνική, με ελάχιστα έσοδα και τα ίδια χρέη, αφανισμό και στην Γ Εθνική αν την επανεκκίνηση την έκανε μια απλή διοίκηση Ερασιτεχνικής του Ανατολιωτάκη, του Ερτσου ή του Παπαδημητρίου ή οποιουδήποτε που θα έκανε το ποδόσφαιρο ένα τμήμα της Ερασιτεχνικής. Οποιος δεν καταλαβαίνει από τι πάει να μας γλιτώσει ο Μελισσανίδης και η ομάδα που φτιάχνει για το γήπεδο αλλά και για την ποδοσφαιρική ομάδα σε περίπτωση που μπει σε εκκαθάριση και αρχίσει από την Γ εύχομαι να μην καταλάβει ποτέ στην... πράξη. Να μην στραβώσει και να πάνε όλα βάσει σχεδίου. Θα ξεπεράσει τους πάντες στην προσφορά όποιος πάρει την ΑΕΚ κάτω από το μηδέν και την ξαναπάει ψηλά. Οχι στην Α Εθνική αλλά στην κορυφή. Γιατί εδώ μιλάμε για το απόλυτο μηδέν. Και βέβαια για την απόλυτη διάσωση. Είναι Μεγάλη Παρασκευή. Θα δημοσιεύσω μια ιστοριούλα που μου είχε συμβεί Μεγάλη Παρασκευή πριν δυο χρόνια. Και θα αφιερώσω την στήλη σε αυτό τον άνθρωπο που... πρωταγωνιστεί. Μακάρι να μπορέσει ο ίδιος ή κάποιος μικρότερος συγγενής του να τον αναγνωρίσει μέσα από την ιστορία και να του πει πως ποτέ δεν τον ξεχνάω και επίσης πως ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε τα όνειρα μας να πεθαίνουν. Ισως να γίνουν πραγματικότητα στην πιο κρίσιμη στιγμή εκεί που δεν είναι θέμα καλύτερης ζωής πια αλλά θέμα ζωής ή θανάτου. Και, μεταξύ μας, να μου απαντήσει αν τελικά του έδωσε ο... Θεός την άδεια.

Διαβάστε παρακάτω το απόσπασμα όπως δημοσιεύτηκε το 2011. Και καλή Ανάσταση σε όλους αδέρφια:

@ "Θα κλείσω με μια προσωπική ιστορία. Θα την μοιραστώ μαζί σας ασχολίαστη. Την Μεγάλη Παρασκευή πήρα ένα ταξί. Από την Κηφισίας στο ύψος του κόμβου της Αττικής οδού μέχρι τον Βύρωνα. Ο ταξιτζής, ένας συμπαθής, λίγο χοντρούλης, όσο μου επιτρέπεται να δώσω αυτόν τον προσδιορισμό σε άλλον, εξηντάρης. Είχε όρεξη για κουβεντούλα. Μόλις του είπα τι δουλειά κάνω και που δουλεύω απαντώντας στην πρωτότυπη ερώτηση «πως την βγάζεις;» μου... όρμησε... «Τι θα γίνει με την ΑΕΚ; Εχουμε τρελαθεί;» Η κουβέντα προχώρησε ελάχιστα και έφτασε κατευθείαν στον... Μελισσανίδη. «Μα τι περιμένει; Τι κάνει;» Είπα την γνώμη μου και συνέχισε. Με έστειλε... «Οποτε πάω στην εκκλησία ανάβω κι ένα κεράκι για αυτόν. Για να πάρει την ΑΕΚ!». Δεν κρατιόταν ο φίλος της μίας κούρσας αλλά αδερφός για πάντα όπως όλοι οι ΑΕΚτζήδες: «Καμιά φορά σκέφτομαι να μου έδινε ο Θεός το δικαίωμα να κάνω τον... χάρο για δυο ώρες! Να πάω να τον βρω και να του πω: Σώσε την ΑΕΚ αλλιώς θα ξαναπεράσω σε... δυο ώρες. Ε, δεν μπορεί. Θα το έκανε.». Ομολογώ πως έχω ακούσει πολλά αλλά ποτέ κάτι τέτοιο. Με καλοσύνη όμως το είπε. Και αγωνία για την ΑΕΚ. «Τόσα του έδωσε ο Θεός. Τόσος κόσμος περιμένει κάτι από αυτόν. Τι πρέπει να κάνουμε για να πειστεί;» με ρώτησε. Ούτε για κρίση, ούτε για το μνημόνιο, ούτε για τα μέτρα δεν είπε λέξη. Μόνο για την ΑΕΚ μίλαγε. Δεν τον διέκοψα σχεδόν καθόλου: «και το γήπεδο μόνο αυτός μπορεί να το κάνει. Κι αν πάρει το δάνειο από την Πειραιώς, από τον Σάλλα που είναι ΑΕΚτζής εγώ έχω εκεί όλες μου τις οικονομίες. Για όσα χρόνια είναι το δάνειο δεν θέλω τόκους» μου λέει... Το σκέφτεται λίγο. Μάλλον του φαίνονται λίγα αυτά που θα δώσει: « Κι ένα χιλιάρικο αν είναι για το γήπεδο, ας το πάρει. Ετσι κι αλλιώς τα λεφτά τα έχουν ξεφτιλίσει». ΜΕΓΑΛΕΙΟ. Φτάσαμε στο Βύρωνα. Δεν τον είχα ξαναδεί, ίσως δεν τον ξαναδώ ποτέ. Δεν ρώτησα ούτε το όνομα του. Αν ήμασταν λίγο πιο... αδύνατοι όμως θα είχαμε αγκαλιαστεί. Του ευχήθηκα «Καλή Ανάσταση». Και για την ΑΕΚΑΡΑ μας μου είπε. Να τον έχει ο Θεός καλά. Δεν είχε κίνηση στον δρόμο αλλά τα λίγα λεπτά αρκούσαν να μου βάλουν ακόμη καλύτερα στο μυαλό, γιατί όσο ζεις μαθαίνεις, το τι σημαίνει ΑΕΚ. ΑΕΚ. ΑΕΚ. Ο Θεός να τον έχει καλά. Να μας έχει όλους καλά. Να ζήσουμε και την δική μας Ανάσταση".